Oy tam u Vilchivcyach, tam divchyna zyve,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnya yasne b’ye.
Siyayut' kari ochi, mov zori sered nochi,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnya yasne b’ye.

Do toyi divchynonky chorunzyi zachodyv
I v synich ochenyatach spokiy dushi vtopyv.
Chy v chati chy na poli vin klyav neshchasniy doli
I v zlosty dvi rosiys'kych dyviziyi rozbyv.

Teper vin marsheruye v dalekuyu Sybir
I ochi vse zvertaye do yasnych, yasnych zir.
Ta skilky raz vin hlyane, to Vilchivec ohlyane
I dyvyt'sya tak sumno v syniyuchyi prostir.