My usi vyvchayem zinku,
Shchob yakos' yiyi zbahnut',
Ta probyty lobom stinku –
Ce realnishe, mabut'.
Ce z yakoho treba loba,
Shchob az syniy buv vid hul,
I yaka b ne bula sproba,
V rezultati mayem nul.

Rozumiya vsyu tu marnist',
Cholovik prostyi, yak borshch,
A vona – minlyva chmarnist':
To v niy sonce, to v niy doshch,
Zahadkovo-vypadkova,
Nevlovyma nache rtut',
I zavzdy neodnakova –
Os' taka zinocha sut'.

Kozen raz vona inaksha,
Kozen raz vona nova,
Vden tverdisha, vnochi m’yaksha.
Synusoidna kryva.
Ce yedyna nasha vticha,
Y, vodnochas, sucilnyi zach,
A tomu u cholovika
Z toho vs'oho yide dach.

Ya takoz svoyu vyvchayu,
Pivzyttya razom prozyv,
Ale shchos' ne pomichayu,
Shchob choch trochy zrozumiv.
Ce stvorinnya nezbahnenne,
I persh niz probuvat' vyvchat',
Tut potribno, yak na mene,
Akademiyu kinchat'.

Ta zyttya mene navchylo,
Shcho robyty ce darma,
Bo nauka tut bezsyla –
V nych ze z formuly nema.
Toz ne varto y namahatys',
Vse odno, ne zrozumit',
Tut odne – prystosuvatys'
I bilya nych, yak pesyk, zyt'.

I my nesemo svoyu sluzbu,
I vymachuyem chvostom,
I lyubov u nas i druzba,
Yak v sobaky iz kotom.
Cholovik dlya nych zabavka,
A vony – ce pup zemli,
Tilky y chuyesh: "Cyt', ne havkay,
Tvoya kistka na stoli!"

Zinka nas bere do chaty,
Yak zruchnu y korysnu rich,
Shchob bulo komu kochaty
Y pracyuvaty den i nich.
A tomu ishche do shlyubu
Musyt dumat' cholovik,
Yak yomu ne vrizat' dubu
Bilya nych za cilyi vik.

Ale y zinci treba znaty,
Shcho take choloviky,
Pered tym yak spozyvaty
Nashi zdibnosti tonki.
My skladnishi za komp’yuter,
Abo inshyi ahrehat,
Nas ne kupysh za valyutu
I ne viz'mesh na prokat.

A tomu yim treba vmity
Cholovika berehty:
Hotuvaty, ne svaryty,
Za horilkoyu pity.
Akuratno, oberezno,
Yak dytynku dohlyadat',
Ot todi my, yak nalezno,
Palko, nizno i bezmezno
Obicyayem yich kochat'.