Des' ya mayu zenu v Europe,
Nych ne robyt', lem bandurky kople.
Kople, kople, hryadky vykopuye,
A od muza novynu ne chuye.

Yak od muza novynu uchuyesh,
Vshytko sobi do poryadku pryved',
Sama siday na vorona konya,
Pod' id do mi, mlada zeno moya.

Pryishla ona do Hamburku vnochi,
Zaplakaly yeyi chorni ochi.
– At', Boze muy, mushu sa staraty,
Yak mav totu vodu preplavaty.

A yak ona vodu preplavala,
Ta y vna sa o muza duznala:
– Des' ya mayu muza v Ameryci,
Shcho vun robyt v zeliznuy fabryci.

A yak ona do fabryky pryshla,
Uze yoho zyvoho ne nashla,
Lem totu krov, shcho sya z noho llyala,
Hor'ko ona nad nov zaplakala:

– Vy, unhare, proshu vas pro Boha,
Povizte mi, de muy muz iskonav?
– A un skonav na toy syvuy skali,
Zabyly ’ho huncuty mad'yary.

– Vy, mad'yary, shcho-s'te narobyly,
Ze vy moho muza uz zabyly?
Ne zrobyv vam nych takoy planoho,
Prervaly-ste uz veru, svit yoho.

– Ked' ne zrobyv, shcho tobi do toho,
Ne vvydysh ’ho uz vece zyvoho.
Na hrobi mu chorna ruza roste,
Yak uvydysh, zaplachesh zalostni.