Oy, zacvila vyshnya kolo perelazu,
Oy, nemaye tak nikomu, yak pryimaku zrazu.

Oy, pishov ze toy pryimak u pole oraty
Ta zabuv vin z soboyu torbu chliba vzyaty.

Ore pryimak, ore, na shlyach pohlyadaye,
Lyuds'ki zinky obid nesut', a moyi chort maye.

Ore pryimak, ore, dochodyt' do rovu,
Vypryahaye siri voly ta ide dodomu.

Oy, ide dodomu ta y holosno svyshche,
– Chovay, donyu, varenyky, yde nash pryimachyshche.

Vviyshov na podvir’ya, shyroko stupaye,
Yomu teshcha z usich mysok u odnu zlyvaye.

– Obiday, pryimache, bo v nas po obidi,
Ne doyisy na borshchevi, doyiday na chlibi.

Poobidav toy pryimak, ne vstyh vidpochyty,
Yomu teshcha cip u ruky: "Idy molotyty!"

Zmolotyv vin kopu ta siv na kolodu,
Yomu teshcha vidra v ruky: "Idy nam po vodu."

Yak prynis vin vodu ta siv na porozi,
Znovu teshcha z nym svaryt'sya: "Cho siv na dorozi?"

Vs'o terpiv toy pryimak, stav duze suvoryi,
Zinku y teshchu vidlupyv, stav todi choroshyi!

Stav todi choroshyi! (8)