Ja – profesijnyj rab po duchu i po krowi,
Za socpochodżennjam takoż ja iz rabiw,
Ja – rab w swojich kistkach, ja – rab w swojij osnowi,
Ja – rab w swojich dumkach i u wżywanni sliw,
Rab-profesionał w dwanadcjatim kolini,
Potomstwennyj kripak, zakutyj w nyc' swoju,
Szczo did zapowidaw meni i stałos' nyni –
Płebejs'kyj kozaczok u ridnomu kraju.

Za wyrokom w żytti prysudżenyj naruzi,
Za dekilka wikiw do rożdestwa swoho
Ja uwijszow u swit z tawrom czużych iłjuzij:
Komu pokłony byt'? I sławyty koho?
Rowesnyky moji, newilnyczeje bratstwo:
Pokora – nasza płot', smyrennist' – nasza krow.
Wossławymo ż swoje błahosłowenne rabstwo
Za szczastja widczuwat' posłabłennja okow.

O, neporocznist' wiry, znesyłenoho rodu
Ja nebuttja swoho tobi wwirjaju skarb,
Bo rabs'ka smert' moja zaplidnyt' duch swobody,
Ja znaju, szczo każu: ja – profesijnyj rab!