Czom tak dowho, moja maty, mene ne budyła?
Ne stomyłas' kołysaty, snamy opowyła.
Zastełyła step szyrokyj, wkryła nebesamy,
Nad połohom zaswityła misjac' iz zirkamy.

Naszczo mene, moja nene, tak micno pryspała?
Wid mojeji holiwońky dumy widhanjała.
Czom ty mene mołodoho rano ne zbudyła?
Doky hrała w mojij krowi kozac'kaja syła.
Kozac'kaja syła...

Rozbudyła mene maty dlja łychoji doli,
Jak ne stało wże nawkoło ni dobra, ni woli.
Czy ne z toho, moja nene, muszu ja radity? –
Szczo pyszajut'sja hańboju janyczars'ki dity.

Chotiw słowom ozwatysja – zatuljajut' wucha,
Dumaw pisnju zaspiwaty – ta nichto ne słucha.
W oczach prawdy poszukaty – zapłjuszczajut' oczi,
Wid tjażkoho snu pidnjaty – ta nichto ne chocze,
Ta nichto ne chocze...

Ne budyła mołodoho, buła b ne budyła,
Todi koły naszu prawdu sawanom pokryły,
Koły naszu hirku dołju do truny pokłały,
Czom że j mene, moja mamo, nawik ne pryspały?
Nawik ne pryspały...