Nabihła weczirnja wtoma i chołod żene dodomu,
Ta nohy ne choczut' dołaty znajomu put'.
I chata moja uboha, i w chati nema nikoho,
Łysz wypyty czaju, i wpasty, i ne zasnut'.

Pryspiw:
Kryk duszi...
W bajdużim prostori mandruje,
Win tut noczuje.
Kryk duszi...
Mene w pryrodi ne isnuje, ałe ja czuju:
Dusza moja kryczyt'...

W jaskrawych wohnjach rekłamy pokynuti dit'my mamy,
Prostjahneni ruky, ałe ja ne maju, szczo dat'.
Błukajut' nemyti dity i prosjat', szczos' zakuryty,
Jich oczi hołodni, nenacze u złych wowczenjat.

Pryspiw

Jakszczo ty ne wmijesz krasty – nedowho tobi propasty,
I, nawit', bez slidu na hrisznij ocij zemli.
Czy możesz ty wybyraty wid czoho tobi wmyraty –
Od widczaju, czy bez skorynky na holim stoli.

Kryk duszi...
W bajdużim prostori mandruje,
Win tut noczuje.
Kryk duszi...
Mene w pryrodi ne isnuje, czomu ż ja czuju,
Czuju, czuju, czuju...
Kryk duszi...
W bajdużim prostori mandruje,
Win tut noczuje.
Kryk duszi...
Mene w pryrodi ne isnuje, ałe ja czuju:
Dusza moja kryczyt'... (3)
Kryczyt'...