Koby twij weczir

Koby twij weczir, koby najszwydsze,
Szczob czerez kładoczku ity,
Szczob zanechaty teje kochannja,
Szczob za Hałynu zabuty.

Ne budu, Halju, tebe manuty,
Noża do sercja prykładat.
A choczu, Halju, tobi skazaty,
Szczo budu tebe pokydat.

Szukaj, Hałyno, sobi druhoho,
Bo ja znajszow sobi druhu,
Bilsze ne budem z toboju, Halju,
Stojat w wysznewomu sadu.

Biżyt Hałyna berehom szwydko
Tam, de stojat dwa korabli,
Skoczyła w wodu, serce zastyło,
Znajszła prytułoczok sobi.

Biżyt, Wanjuszka berehom riczky,
Wyjnjaw płatok iz rukawa,
Kynuw na wodu – zabery, Halju,
Ce twij płatok, szczo ty dała.

Zabery, Halju, zakutaj serce,
Szczob ne zczorniło u wodi,
Czorni browy, łyczko rum’jane,
Szczob ne torkałys do zemli.