Koby twij weczir, koby najszwydsze,
Szczob czerez kładoczku ity,
Szczob zanechaty teje kochannja,
Szczob za Hałynu zabuty.

Ne budu, Hałju, tebe manuty,
Noża do sercja prykładat'.
A choczu, Hałju, tobi skazaty,
Szczo budu tebe pokydat'.

Szukaj, Hałyno, sobi druhoho,
Bo ja znajszow sobi druhu,
Bilsze ne budem z toboju, Hałju,
Stojat' w wysznewomu sadu.

Biżyt' Hałyna berehom szwydko
Tam, de stojat' dwa korabli,
Skoczyła w wodu, serce zastyło,
Znajszła prytułoczok sobi.

Biżyt', Wanjuszka berehom riczky,
Wyjnjaw płatok iz rukawa,
Kynuw na wodu – zabery, Hałju,
Ce twij płatok, szczo ty dała.

Zabery, Hałju, zakutaj serce,
Szczob ne zczorniło u wodi,
Czorni browy, łyczko rum’jane,
Szczob ne torkałys' do zemli.