Ja baczu sonni kwartały, sumujut' powiji,
P’janyci wbywajut' zełenoho zmija,
Rekłama horiłky, szczo zamist' apteczky,
A my miż soboju wedemo supereczky.

Wmykajemo konwejer, sztampujemo herojiw,
Wsich tych, chto za hroszi wzjałysja do zbroji.
Kożnomu – desjat' zirok na pohony!
Naczalnyk odyn, a durniw miljony.

Pryspiw:
Ty – instrument w czużych rukach,
I za czyjis' hrichy mynuli
Twojeju rukoju robljat' postrił,
Toboju zakrywajut'sja wid kuli.

Wse naczebto tycho, ałe zdajut' nerwy:
Chto knopku czerwonu natysne perszym.
Ce wże widbułosja u czasi i prostori –
Znyszczujut' nas bez jedynoho postriłu.

Wmykajemo konwejer, sztampujemo herojiw,
Wsich tych, chto za hroszi wzjałysja do zbroji.
Kożnomu – desjat' zirok na pohony!
Naczalnyk odyn, a durniw miljony.

Pryspiw