Na schyłach Dnipra, de Askolda mohyła,
Zbyratys' hurtom my w dytynstwi łjubyły:
Błakytne powitrja i żowteje łystja –
Tam spohady j mriji perepłełysja.
Derewa szepoczut' tam pro mynułe,
Jake ne zabułosja, ne promajnuło,
I b’je dżereło swjaszczenne ta czyste –
Joho wże nichto ne zasmityt' nawmysno!

Pryspiw:
Kyjewe, wiczno swity,
Chaj zołotom sjajut' na cerkwach chresty!
Ty nam – jak bat'ko, jak ridna maty,
Ty – serce narodu, jakyj ne złamaty!

Z hory Wołodymyr nam dywyt'sja w wiczi,
"Swij rid pryhadajte!" – win mowczky nas kłycze,
I Ławra u serci nadiju zdijmaje:
Wże dosyt' nam horja – nas szczastja czekaje!
Dniprows'kiji kruczi – to hordist' i syła,
Zwidsil usju Kyjiws'ku Rus' ochrestyły!
U wyrij dumok tut szczoraz porynaju,
I mriju pro zemłju wilnu bezkraju.

Pryspiw (2)