Znowu misjac' błukaje zorjanym nebom,
Znowu czuju kriz' son tychi kroky twoji.
Ja ne znaju tebe, ja ne znaju pro tebe.
I dlja czoho prychodysz z dałekych tych dniw?

Tak bahato u tebe chotiw zapytaty,
Ta napewno, jak zawżdy, ne wystaczyt' sliw.
Skilky powzaty szcze nam, a ne litaty?
I dlja czoho prychodysz z dałekych tych dniw?

Pryspiw:
Ty meni probacz – ja kołys' narodywsja w swojij krajini.
Ty meni probacz – ja żywu niby wdoma, ałe jak emihrant.
Ty meni probacz – za zabuti pisni i slozu na kałyni.
Ty meni probacz – neznajomyj mij brat.

Niby wse u nas je, bilsze nawit' ne treba,
Synje nebo i żowte kołossja łaniw,
A nasprawdi my prosto tikajem wid sebe,
Ty pro ce nahadaw nam z dałekych tych dniw.

Pryspiw

Stohnały hory, rydały ikony,
Spadały zori komus' na pohony,
Czerwone połe, czerwone nebo,
Takoho ne treba! Bilsze ne treba!

I na wiky wikiw...
Powsjakczas i nyni...
Budut' dywytys' na nas twoji oczi syni...
Berezowi chresty i zemlja u rujini...
I ostanni słowa:
"Sława Ukrajini!"

Pryspiw (2)