Skilky można nawczaty sebe na swojich pomyłkach,
Hnuty płeczi, w ponykłych oczach chowajuczy strach?
Widczajduszni kryczały pro te, szczo ne pokynut' zemli,
Bożewilni tikały – tikaty ne buło kudy.

Pryspiw:
My ne możemo buty razom,
My prozoriszi za doszcz,
Szczo rozib’jet'sja ob kamiń,
Szczo pronykne kriz' pisok.

My łehkiszi za powitrja,
Iłjuzorniszi za sny.
Obpademo, nacze z kwitiw
Pełjustky w kinci wesny.

Witer myttju pidnosyw do neba na kryłach swojich
Chmary syni, napowneni złom, obicjały doszcziw.
Pyły wodu, trawy, derewa z dołoni-zemli.
Słałas' temiń, sjahajuczy dali, ne mała krajiw.

Pryspiw

Łłjut'sja slozy z mojich oczej, z twojich oczej.
Skilky budem kopaty mohyły dlja swojich ditej?
Dowho budem iz pyłom kowtaty ne swoji hrichy,
Zmyłujs', Boże, załysz nam nadiju, żywymy łyszy!

Pryspiw