Czomu dejaki łjudy łajno?..
Chocz ja i sam takyj.
Ałe ż pam’jataju, jak wse buło,
Koły załyszałys' odyn na odyn!..
Ne szukajuczy heroja u sobi,
Ałe, znały napewno, szczo w słowi
Bahato szljachiw, ta chybnoho żodnoho,
Wsi widstojały – odyn za odnoho!..
Jak by ż tak buło,
To żodnoji pomsty ne treba buło b,
Szczob dowesty zakinczenym pokyd'kam
Smak peremohy, ta włucznist' nahody!..
Zakony pryrody.
Tak, ja – żebrak;
Czyj smak na mojich hubach łyszywsja nazawżdy?..
Ja widswjatkuju twoju peremohu,
Jakszczo ty zi mnoju!..

Czomu dejaki łjudy ne znajut',
Szczo cinnist' żyttja same w tomu, szczo majut'?..
Każut': wony – łajno, żyttja – kino,
Smittja – ce siryj socium,
Szczo dowkoła nych,
Ti, szczo striljajut' w spynu.
Os' jak zgwałtuwałos' nasze stanowyszcze!..
Pasowyszcze sirych fraz, sirych dumok,
Sirych łjudej ostannij krok.
Szczo bude dali z namy?..
Szczo bude dali z cym switom?..
Wże nichto nikomu ne spromożnyj dopomohty.
I chocz ja ne Boh, ałe ja pryjdu,
Szczob pokazaty tobi, chto je ty!..

Ty czekaj mene, koły ja pryjdu,
Tudy, de nema.
Ty czekaj mene, koły ja znajdu,
De trywaje polityczna wijna.
Znaj, znaj, znaj,
Ja pryjdu.

I os', jak zawżdy,
Finał ne dywuje, niszczo ne rjatuje,
Łjudy rozkazujut', szczo wony stomłeni.
Sami wynni w tomu,
Szczo cym switom obrobłeni!..
Hrajut'sja u schowanky zi swojimy możływostjamy,
J sami stajut' pożywoju dlja chyżych istot;
Zrikajut'sja swojich wiruwań.
Pryncypy stajut' poważnisze ws'oho,
Relihija wże ne jawljaje soboju absołjutno niczoho!..
Os' nasz swit,
Trymaj cju mljawu kartynku!..
I, jakszczo ty zhoden, szczo ce raj,
To ty znowu prohraw u c'omu pojedynku!..

Ja pryjdu tudy, tudy, de mene nema,
Ja pryjdu tudy, de trywaje polityczna wijna.
Pryjdu tudy, tudy, de mene nema,
Ja pryjdu tudy, de załyszyłysja taki ż jak ja.