P’jat', czotyry, try, raz, dwa – takoho ne buwało,
Wid nikudyszńoho żyttja u parnja basznju zirwało,
Manewruwało, ta nad cyharkoju krużljało.
A za wiknom stojit' dom, budiwnykam mohyła,
Nedostrojenyj dom, jakas' dybilna syła,
Osełyłasja z perszoho po wos'myj, nedostrojenyj wos'myj.
Ta po "bolszomu sczёtu" ce ne hraje roli, bo wos'me marta na dwori,
A meni-meni-meni-meni-meni-meni p’jat'och pozdrawljat'!

Pryspiw:
Wos'me marta – miokarda infarkt!

Sydżu na kuchni ta dumku hadaju,
A misjac' tycho u wikno zahljadaje,
Ne znykaje tiń na wiknach, ne chocze,
A po tjeliku Zadornow rehocze...
Jak wono meni wse ce nafih nadojiło,
Szczo choczet'sja wybryt' zatyłok,
Szczo choczet'sja kryczaty na wsju hłotku,
Ałe żyttja take u nas korotke.
Ta po "bolszomu sczёtu" ce ne hraje roli, bo wos'me marta na dwori,
A meni-meni-meni-meni-meni-meni p’jat'och pozdrawljat'!

Pryspiw