Ja po wułyci krokuju, misto tak mene dratuje,
Prawyt' wsim asfaltowa żara.
Tane nastrij, ałe treba, sonce tak pecze u rebra,
Szcze j zupynjat' mabut' mucora.

Tak stałosja, szczo moje serce załyłosja betonom,
Na żal, ałe i synim nebo, ne bude wże nikoły
Bo czorne...

Mehapolisowi sztuczky dokotyłysja do ruczky,
Dychaty uże nemaje czym.
Bezlicz taczok, probky wsjudy, w zombakiw peretworyłys' łjudy,
My nichto i staty nam niczym!

Tak stałosja, szczo moje serce załyłosja betonom,
De diłosja te synje nebo,
Ta kwity za zaborom?