Wse te, szczo riże – tebe ubywaje
A te, szczo kołe – upynu ne znaje
Załyszywszys' sam, u pustij kimnati
Ty rozumijesz te, szczo kraszcze ne znaty

I w twojich wiknach, temno ta sumno
A za nymy na dwori, szumno i łjudno
Nawkołysznja tysza, tebe ubywaje
Tełefon u rici, a dzwinkiw nemaje

Pryspiw:
Tak boljacze baczyty, misto brudnym
Zasmiczeni wułyci, i chworych na nych
U ńomu nemaje, ni dobra ni zła
Czomu bil, do mene pryjszła?!

Rozkrywszy oczi, i znjawszy okuljary
Ty baczysz cej swit – i w ńomu detali
Ne siri, ne bili, i ne kolorowi
Prosti i spokijni, fantaziji twoji

Pryspiw

Ja wtopaju w u boli, zachłynajus' w samoti
Żyttja zminjuje masky, na moji żachy
I tikaju wid realij, zakrywajus' u sobi
Ja zakrytyj u ramkach, pustoji samoty