Wsi kołys' my mrijały, hadały
Wyrostu – oce bude żyttja.
Budu wilnym, bude kupa druziw
Wsi probłemy kanut' w nebuttja.
Ta żyttja dowoli dywna sztuka
I chocza ty rozumijesz ce ne zrazu,
W czas bidy znykaje wse chorosze
Załyszajut' odni obrazy.

Pryspiw:
Ty żywesz, nenacze u wowczij zhraji
Tam de kożen dumaje łysze pro sebe
Czużakom sered swojich zhorajesz,
Wytikaje mljawo żyttja z tebe.

Samoty nakryła chwylja czornaja
I łeżysz ty nacze u czowni.
Opustyw wże ruky i witryła zhornuti.
Łowysz zwuky tyszi sered buri u imli,
Sered morja opynywszys' bez nadiji
Morja zazdrosti łjuds'koji i złoby
Ne czekajesz porjatunku nawit' w mriji
De ż podiłysja wy druzi-worohy.

Pryspiw