Ty zabery mene u raj, ty zahorny mene w papir –
Ja budu soncem, szczo horyt', ja budu wsim – ty łysz powir
Ja budu tym zabutym spiwom, szczo łunaje znow i znow
Ja budu twojim tychym wsim, ja budu wsim!

Ty zachowaj mene w kutku staroji szafy miż reczej
Kotri nałeżat' łysz tobi, ja stanu dnem twojich noczej
W peredpokoji swojich swjat ty znow pałytymesz swiczky
I na desert podasz mene, zakrywszy wsi swoji zamky

Ja tajemnycja twojich hub, sołodkyj plid, kwytok u raj
U meni tysjacza serdec', kotre twoje ty łysz whadaj
Iz morja sliw, witriw, dumok ty powerneszsja znow i znow
Swidomist' skarbu w skroni b’je, na zawżdy uwijszowszy w krow