Naszczo nicz prychodyt' znow sjudy?
Widczuwaju w sobi dywnyj son
Znow u mene wtupyt' pohljad swij
Tysjaczi wikon
W kożnij weżi stohne zwir
I horyt' w hori pałjucza tiń
Ja ne znaju wsich twojich dumok
Ałe znaju – tak brakuje sliw!

Swiżyj witer b’je moje łyce
Pozbawljaje zbroji proty mrij
Ja zhoraju w ńomu, jak w wohni –
ce ne riwnyj bij!
U cych zorjach hasne swit
W cych oczach dawno nema tepła
Nicz – jedynyj kolir mojich dniw
I jedynyj smak moho żyttja!

I koły ja w snach twojich prychodżu do tebe
W hołowi swojij ja czuju łysz bil
I w oczach twojich ja baczu zełene
W hołowi tamujuczy bil...

Ja ne choczu czuty waszych sliw!
Ja ne choczu pyty waszu krow!
Ja ne choczu znowu jty u nicz!
Tilky szczob wertatys' znow i znow!