Ja sydżu u forteci, dywłjus' kriz' bijnyci.
Ja sydżu j dywłjus', dywłjusja na te...
Jak nebo wczorasznje, chołodne i temne
Wtikaje, j pływe sjudy nebo nowe.
Sydżu w forteci, i wtupywsja w stiny,
W szcziłyny kriz' stiny wpływaje woda,
A w nij baczu nebo – wysoke i czyste:
Powoli dochodyt' – jde nowa pora!

Ja sydżu u forteci, a choczet'sja wstaty,
Wstaty j distaty do neba riky.
Ta stiny chołodni, bo hrubi i siri –
I jich połamaty nemaje snahy.
Bo ja wże stilky sydżu u forteci,
Szczo dweri wstyhły w odwirok wrosty.
I wse szczo łyszyłos' – bijnyci i lochy,
Toż, baczu, zwidsy meni ne wtekty!

Ja sydżu w forteci, dywłjus' kriz' bijnyci.
Ja sydżu j dywłjus', dywłjusja na te...
Ja k nebo wczorasznje, temne j chołodne
Wtikaje, j pływe sjudy nebo nowe.
Sydżu w forteci i koszus' na stiny,
Na stiny i prywydy mojich dumok.
J moja tobi rada: jak choczesz zakrytys' –
Ne zabuwaj, jak widkryty zamok!