S'ohodni wkotre my ne pobaczymo zirok,
Znow probywajem stiny z dymu cyharok,
My rozumijem, szczo z kożnym dnem wse mensze nas,
Znajty by diry u kotri tikaje czas.

Hej, bejbi, bejbi – tebe ljakaje prawda cja,
U kotre znowu lizesz na swoho chresta,
A zawtra wsi my tut powysnem na chresti,
My tak bezslidno topczem rjast na cij zemli.

A zawtra inszi pidut' huljaty do zori,
Łamaty hraty, byty w stiny j parkany.
Cja nicz osinnja, taka szcze tepła i husta,
Toż spy spokijno sperszys' do moho płecza.

Sonce skoro wstane, toż małeńka chody,
Rozpały ce bahattja w oczach,
Rozpały, tak jak wmijesz ce tilky ty,
Jak my zawżdy robyły ce w snach.
Zaky deń nadijde i rozbudyt' usich,
Twij wohoń pohłynaje mene –
Koły serce horyt', czas tak szwydko wtika,
Zawtra my ne zhadajem sebe.