Wsi majut' roli i ja hraju swoju, jak wy
Ja je i chto i nichto i maju szkiru na dwoch
Zahraje kłouna prync, można nawit' na bis
Hoduje moje żyttja swiża farba afisz

Pryspiw:
Ti stiny to ja, ti schody to ja
Ta scena pid nohamy, to je moje i ne moje żyttja
Ti rampy to ja, ti dweri to ja
Ja chodżu znow po sceni, to je moje i ne moje żyttja
Ti stiny to ja, ti schody to ja
Ta scena pid nohamy, to je moje i ne moje żyttja
Ti rampy to ja, ti dweri to ja
I łjudy pid nohamy sorry moje i ne moje...

A zaraz wyjde korol ważno z paperowych dwerej
Zapłacze slozy czużi, niby zi swojich oczej
Toj parałonowyj snih sypłe zowsim ne boh
I rampy hasyt' ne win, prosto wsi czujut' tretij dzwinok

I nibyto płacz i nibyto smich
I niby odyn i niby dlja wsich
I niby to ja, niby ne ja
A może to smert', może żyttja

Pryspiw:
Ti stiny to ja, ti schody to ja
Ta scena pid nohamy, to je moje i ne moje żyttja
Ti rampy to ja, ti sztory to ja
Ja chodżu znow po sceni, to je moje i ne moje żyttja
Ti stiny to ja, ti schody to ja
Ta scena pid nohamy, to je moje i ne moje żyttja
Ti rampy to ja, ti dweri to ja
I łjudy pid nohamy sorry moje i ne moje...