Oj u cim dwori dwa-try koroli,

Pryspiw:
Hej, daj, Boże.

Dwa-try koroli ne z ceji zemli.
Ne z ceji zemli, a z wenhers'koji.
– A szczo nam narczesz, perszyj korołju?
– Oj ja wam narczu jasne soneczko.
Ta jak wno zijde w nediłju rano,
To wradujut'sy cerkwy, prestoły.
Cerkwy prestoły, wsi sztyry dzwony.
– Szczo ty nam narczesz, druhyj korołju?
– Oj ja wam narczu ta droben doszczyk.
Ta jak win spade try razy na rik,
Try razy na rik misjacja maja,
To wradujut'sy żyto j pszenycja,
Żyto, pszenycja j wsjaka pasznycja.
– Szczo ż ty nam narczesz, tretij korołju?
– Oj ja wam narczu ta jasen misjac'.
Ta jak win zijde temnoji noczi,
Temnoji noczi, des' opiwnoczi,
To wradujet'sy hist' u dorozi,
Hist' u dorozi, a woły w wozi,
Wsja zwir'ka w poli, a rybka w mori.