Po hranyci kozak chodyt',
W prawij ruci konja wodyt'.
– Pustju konja na dołynu,
A sam ljażu na hodynu.
Szczasływa to hodynoczka,
Trafyłasy* diwczynoczka.
Wona rwała tam trawycju
Ta wdaryła ho po łycju:
– Hodi, hodi, kozak, spaty:
Twoho konja ne wydaty,
Twoho konja woronoho,
Ta wb’jut' tebe, mołodoho.
Sjuda turky stado hnały,
Twoho konja z sobow wzjały.
– Oj wyjdu ja na mohyłu,
Podywłjusy u dołynu,
Tam turec'kyj tanec' chodyt',
Mij woronyj pered wodyt'.
Ta kryknuw by-m – ne dokryknu,
Ta swysnuw by-m – ne doswysnu,
Ta striływ by-m w turka toho,
Ne wb’ju turka – konja moho.
Ta szcze stanu ta rozważu,
Po dobromu jemu skażu:
– Abo meni konja wernit',
Abo mene z sobow oz'mit'.
Wedit' mene do Chotinja,
Bo tam moja familija**.
– Tobi konja ne wernemo,
Tebe z sobow ne oz'memo,
Musysz marno zahybaty:
Buło u dnynu ne spaty.