Sze wczora ty buw tam, de wse
Dywywsja na mene
Takyj zmuczenyj, złyj
I szos' howoryw –
Słowa twoji byłys' ob skło
I padały wnyz
Niby mertwi ptachy
Szob łeżaty, jak son

Pryspiw:
Tebe wże nema i ja
Łyszywsja tut zowsim sam
Stoju pered zymnym szkłom

Twij tato zapłakaw i ja
Toże płakaty choczu
A ty slozy zabraw
I swoji j moji
Ty wże ne pobaczysz sebe
Ja znaju ty wmer,
Szob ne baczyty tych
Chto tebe naduryw

Pryspiw (2)