My chodym wułycjamy mista odnoho
W odnij kaw’jarni w nas Amur puskaje striły
I ne zliczyty skilky wże buło nahod,
Szczob ja i ty u c'omu wseswiti zustriłys'.
I wse by wyriszyłos' prosto, jak by my
Rozbihłys' w prostori, jak dwa awto na trasi,
Ałe szczos' trapyłos' w ostannju myt' zymy,
I nas teper nemaje dwoch w odnomu czasi.

Pryspiw:
– Jaka wysnażływa wesna, u c'omu roci
Ja tut u berezni, a ty na tomu boci,
W twojemu trawni wże cwitut' buzok ta wysznja,
A ja szukaju tebe tam, de ty kołysznja.

Twojich parfumiw trunok tret'sja, nacze kit
Nawkoło mene, ałe jak tebe distaty,
Ja p’ju, i bulbaszky rozsztowchujuczy lid,
Pływut' do steli, jak u syń aerostaty.
A nawkruhy hurkoczut' sołow’ji nimi,
I, nacze pałuba, pidłoha pid nohamy,
I chtos' na czorta duże schożyj u t'mi,
Kłade na stił meni rachunoczok z borhamy.

Pryspiw (2)