Ja sydżu w sebe doma, p’ju ja kawu, p’ju ja czaj,
Za wiknom tam szczos' trapljajet'sja, ne znaju, wybaczaj.
Ałe raptom szczos' zabłymkało, zaruchałos', tak znaj –
Ce prybułec' w mojij chati, win skazaw meni: "Sidaj".
Zamist' toho, szczoby sisty, ja ne znaju, ja upaw,
Bo takych ja szcze ne baczyw, pro takych ja szcze ne znaw.
Ni-ni-ni, ne bożewilnyj ja, jak skażete wy wsi,
Ce prybułec' w twojij chati, ce prybulci w mojij hołowi!

Ja prybułec' iz płanety pid suzir’jam Delta Te,
W tebe je teper zawdannja, budesz misiju nesty.
Ty pro ce wse rozkazaty musysz łjudjam w mikrofon,
W hołowi u tebe bude nasz nyz'koczastotnyj ton.
I koły use ce zrobysz, my ce wznajem, my pryjdem
I todi my was zachopymo, todi my was ub’jem.
Nu, a tomu, chto ne wiryt', my wsi z’jawymsja wwi sni,
Ej, zemljany, zdawajtes' – ce prybulci w waszij hołowi!

I szczob dowho ne dumaty, ja skazaw prybulcju: "Hej!"
Ty skaży meni jakoho, ty skaży czomu ty złyj?"
W chołodylnyku u mene tam des' je żywa woda,
Jak z prybulciw, tak z zemljan wona robyt' czudesa.
Nicz huljały, nicz spiwały, zaprosyły my diwczat,
Tancjuwały, rozważałysja, ce buw nicznyj parad.
Ja ne znaw de buw ja dali, ce buło jak uwi sni,
Zranku tiło wse boliło i tuman buw w hołowi.