Woroh połjuje na moju duszu.
Soromno meni, tikaju, ałe ja tak muszu.
Woroh połjuje na mij rozum,
Czytaje dumy moji.
Wyłazyt' kriz' slozy,
Nałamuje kajf meni.

Nawiszczo meni rozdywljatysja tebe.
Nawiszczo – ja znaju i tak chto ty.
Ałe w twoji oczi worożi dywłjusja,
Możływo tomu, szczob znajty w nych sebe.
I ne nałamuj mene!

Ty zachowajeszsja na dni.
Ta zahorneszsja u nicz.
Ne wydno tebe u temrjawi,
Ta widczuwaju ja pohljad twij – woroh mij.

Widpustit' mene – błahaju
Moji worohy do raju.
Nu nawiszczo wam takyj jak ja.
Takym, jak ja
Takym, jak ty
Takym, jak my
Do czoho zajwyj "hruz" w duszi.

Zlist', hniw, brechnja, łycemirstwo.
Zazdrist', strach, paranoja, szyza.

Nu nawiszczo wam ja?

Takych, jak ja
Takych, jak ty
Takych, jak my – wam ne nałamaty.