Płacze sowist'. Ty wże ne taka, jak buła.
Moja koryst' zaduszyła. Ty zabuła.
Skilky krapel pyty można? Ty ne choczesz...
Zapiznyłas'! Naszczo hołowu moroczysz...
Może wpadesz? Wże bahato – bude bilsze...
Może sjadesz? Dumaj, potim bude pizno...
Wstojisz może? Ałe to wże ne pomoże...

Wpade czasom twoja tiń, i bilja tebe,
Twoja sowist' znowu dywyt'sja na nebo.
Wyp’jesz, ałe kraplja bude tilky zajwa.
Kryknesz: "To buła tilky ne ostannja!"
Kołom zw’jażesz, ałe zwidty wże ne wyjdesz...
Wriżesz wdało i zawdatok w sebe pryjmesz...
Zahubyłys' sutinky w twojich dołonjach.
Ranok wże... i z tebe padaje korona.

Pryspiw:
A, choczesz bilsze – bude bilsze!
A, twoja sowist'!