Trawnja spiw łyne w dim,
Nacze pisnja łuna perszyj hrim
I łetyt' u wikno
Witru j doszczyku tepłyj tanok.
Projde doszcz – ty wikno widczyny,
Tam wołoha i swiżist' wesny,
Tonki pachoszczi mytych sadiw,
Ariozo natchnenych ptachiw.

U weczirnij imli łysz tumany
Po wohkij zemli
I sida za morja
Bili chmary j czerwona zorja.
Swiże nebo hłyboke j jasne
Nam suzir’ja swoji prostjahne,
Szczob wesełkoju hrały wony,
Nacze rymy na wirszi wesny.
Switłu smuhu wtracza nebokraj,
Syni zori w oprawach nebes,
Nicz trawnewaja, szwydsze mynaj,
Bo ja traweń wsmoktaw szcze ne wes'.
Swiżym doszczykom myta zemlja
Oberta diademu zirok
I na łuky j osinni polja,
Mow w tumani pływe chołodok.

Trawnja spiw łyne w dim,
Nacze pisnja łuna perszyj hrim
I łetyt' u wikno
Witru j doszczyku tepłyj tanok.
Projde doszcz – ty wikno widczyny,
Tam wołoha i swiżist' wesny,
Tonki pachoszczi mytych sadiw,
Ariozo natchnenych ptachiw.