I smerkaje, i switaje...

I smerkaje, i switaje,
Deń bożyj mynaje,
I znowu ljud potomłenyj
I wse spoczywaje.
Tilko ja, mow okajannyj,
I deń i nicz płaczu
Na rozputtjach wełeljudnych,
I nichto ne baczyt.

I ne baczyt, i ne znaje –
Ohłuchły, ne czujut;
Kajdanamy minjajutsja,
Prawdoju torhujut.
I hospoda zneważajut, –
Łjudej zaprjahajut
W tjażki jarma. Orjat łycho,
Łychom zasiwajut,
A szczo wrodyt? pobaczyte,
Jaki budut żnywa!
Schamenitsja, nedoljudy,
Dity jurodywi!

Podywitsja na raj tychyj,
Na swoju krajinu,
Poljubite szczyrym sercem
Wełyku rujinu,
Rozkujtesja, bratajtesja!
U czużomu kraju
Ne szukajte, ne pytajte
Toho, szczo nemaje
I na nebi, a ne tilko
Na czużomu poli.
W swojij chati swoja j prawda,
I syła, i wolja.
I na nebi, a ne tilko
Na czużomu poli.
W swojij chati swoja j prawda,
I syła, i... wolja.

I smerkaje, i switaje,
Deń bożyj mynaje,
I znowu ljud potomłenyj
I wse spoczywaje.
Tilko ja, mow okajannyj,
I deń i nicz płaczu
Na rozputtjach wełeljudnych,
I nichto ne baczyt...