Zabrudneni dni, łyszajut' slidy na oczach
Wułyci pusti, dlja kohos' ce dytjaczyj strach.
Nemaje tych, chto spyt' teper wicznym snom
Ałe w duszi załyszajet'sja, widbywajet'sja dobrom ne złom!

Pryspiw
Wicznyj son – dlja kohos' ce tjażkyj udar
Kryk i płacz – rozwywaje dykyj żar
Nemaje tych, chto buw dlja nas takyj dorohyj
Pryjde czas, pryjde pora po nas!

Z rokamy jde żyttja – starijemo my
Iz czasom duszi naszi, stajut' brudni.
My załyszajemo wse, dumajem szczo bude dali
Jak żyty nam u sni, jak żyty nam w reali!