I
Ce ne smert', tobi zdałosja,
bil ta rany ne twoji,
Wse, szczo buło w tebe dosi
wże w mynułomu butti.
Ce ne smert', ne pokajannja
j krow, jaka iz ruk twojich
Ne czerwona, a błakytna,
ty odyn takyj z usich...
bo ce ne smert'...
odyn z usich...
i ce ne smert'...

II
Ce ne smert', kochannja szczyre,
do żyttja i majbuttja,
Czerez ńoho ty szczasływyj,
czerez ńoho nebuttja.
Bil projde, nastane speka
ta dusza twoja nima
Zahoworyt', nacze dyka
j bude wiczno wże żywa...
bo ce ne smert'...
ce ne smert'...
dusza żywa... ce ne smert'.

III
Ce ne smert', powir w słowa ci,
ty łetysz, widczuj w sobi,
Wira, w serci, szczo w twojemu
kryła nadała tobi...
i ce ne smert'...
kryła twoji...
i ce ne smert'... ce ne smert'.

IV
Ty litajesz i po nebu,
ty litajesz po zemli,
ce ne smert', powir u sebe,
wira slozy zsuszyt' wsi...
Ce ne smert' budesz radity,
ne pobaczysz bilsze zła,
budesz wiczno ty wże żyty,
twoja wicznist' – nebesa, a ce... ne smert'...