I
Ja podywyłas' u wikno
wczoraszńoho dnja,
Tam pobaczyła tebe,
ta z toboju ne ja,
Ozyrnułas' nawkruhy –
pobaczyła swit,
Wirju, szczo pryjdesz do mene,
szczo roztane lid... szczo roztane lid...

II
Ty pociłujesz mene,
ta ce budu ne ja,
I tak szwydko z-pid mene
tikaje zemlja,
Ozyrnułas' nawkruhy –
znow toj samyj swit,
Os' pryjszow do mene ty
i roztaw uże lid... i roztaw uże lid...

Pryspiw:
Choczu ja zrozumity,
szczo miż mnoju j toboju,
I ne treba diłyty
te, szczo nasze na dwoje,
Nemożływo zminyty
wse mynułe na nowe,
Prosto treba łjubyty
i powiryty w dołju.

III
Obicjajesz ty znow,
szczo wse bude harazd,
Ta kypyt' w żyłach krow –
podaje meni znak.
Rwet'sja moja dusza,
ty rujnujesz jiji,
I ja mriju, szczob wse ce łysz
snyłos' meni... ce nasnyłos' meni...