Żewrije switannja,
I pam’jat' ostannju
Chowajut' pradawni duby.
Na swiżij mohyli
Nad kamenem styhłym
Wampir mołodyj sydyt'.
I nicz dohorjaje,
Spiwaje
Skłykaje
U zhraju
Tjażkych dumok...
Tomu szczo nemaje –
Na switi nemaje
Nikoho, łysz win ta Boh.

Skrywawłeni huby
I pohljad zabutyj,
Mow pohljad otych mohył...
Joho kładowyszcze
W rujinach kołysznich –
Chto skaże, szczo win ne łjubyw?..
Bezsmertja ljakaje,
Karaje
Wbywaje
A dali –
Nawik wampir...
Tomu szczo nemaje,
Nikoho nemaje,
Krim ńoho i tych mohył...

Pokynuw rodynu,
Kochanu jedynu,
Wid sebe samoho berih.
Ta szczob ne strażdały,
Wid bołju i żałju
Odnoho za odnym wbyw.
Czy może kochaje
Wbywaje
Chowaje
Wid szału,
Tomu szczo – zwir...
A może... nemaje,
Nikoho nemaje,
Wże wsi sered tych mohył...

Żewrije switannja,
I staw Biłyj Kamiń
Czyjejus' mohyłoju znow...
Bo tam, pid zemłeju,
Roztjata i mertwa,
Ostannja joho łjubow...
Bursztynne namysto
Jiji win zatysnuw
W swojij kryżanij ruci.
Na zamkowij brami
W dorohu ostannju
Swojich prowodżaw merciw...
A sonce zrynaje,
Pałaje,
Spownjaje
Do kraju –
Wsi mertwi. Pomre i win.
I bilsze nemaje,
Nikoho nemaje,
Łysz popił i toj bursztyn...