Moja nenawyst

Pryspiw:
Ja stawlju sobi cil, brou – ja tudy idu,
Ne prynos meni bil, brou – ja ne widczuju...
Ja ne czuju twojich opłeskiw... djakuju, ne treba
Ja nenawydżu wse te, szczo ide wid tebe...

Myromen:
Bilsze emocij u trek,
Bilsze prawdy w słowa...
Moja nenawyst zrostaje
Z kożnym krokom wse bilsze wona mene napownjaje,
Nemaje wychodu za ramky, tak, bo isnujut prawyła...
Ja ne znaju, szczo zi mnoju,
Ja ne znaju, szczo robyty...
Podywys na mene kym ja buw i je teper... ne dywno...
Zminjujutsja wsi, zminjujus i ja potrochu,
Zminjujetsja wse, ta prawda załyszajetsja nawiky...
Zboku dywljusja na swit,
Dywljusja, ne baczu prawdy,
Moja nenawyst zrostaje do tych, chto cinyt zrady
Zarady swojeji wyhody możut prodaty duszu demonam,
Ałe de wona bude – nichto ne może znaty...
Sraty ja chotiw na jichni sprawy, majut prawo na buttja,
Jakszo prodaw sebe za hroszi – wże nemaje worottja.
Odna jedyna cinnist i ta otrujena czasamy,
Moja nenawyst wyruje – wona wże pomiż wamy!

Pryspiw

Kryżyk:
Czy można wbyty zwira,
Czy można znyszczyty ahresiju,
Szczo lize czerez dyry, brudnymy pazuramy
Rozrywaje szkiru, riże i szmatuje tiło bez narkozu,
Suka, jaka tam może buty proza?
Chto za? Pidnimajte ruky, cinyteli bolju,
Beznadija i apatija prybrały z pered oczej wolju u was,
Intujicija – ce ne nakaz.
Buły chyby, ta nawiszczo powtorjaty jich szcze raz?
Cja zaraza, nakazuje was, karaje czadnym hazom,
A ja na fazi mutaciji zwirynoho skazu
Wakcyna – moji frazy, zi mnoju Myro, braza.
Cja nenawyst wyłazyt, i urażaje wraz!
Płody tworinnja wułyci ne prodajemo za babło,
Je słowo, i je zło, je kwity i łajno,
Je zołoto i spławy neprawednoji nenawysti
Zostałys ti, chto zawsze nestymut u masy stałyj styl.

Pryspiw