Riky krowi, tuman czerwonije,
Sucho w horli, w oczach pobiliło.
Mertwo i tycho. W duszi znowu chołod,
Ja nenawydżu wse szczo nawkoło.
Popił. Wsi mertwi... Dawno jich nemaje
Pustka i chrest, jakyj mła obijmaje...
Ja tam stoju, chołodom zmorenyj
Ałe dumkamy ja wse szcze z toboju.

Dyko i chołodno buty samomu,
Ważko bez tebe odnomu.
Ważko powiryty szczo wse nawpaky,
Prote tobi wdałosja wse dowesty...
Nawkoło mene roste odna hłyna
Łysz pustka tut, a wse reszta – hyne.
I ja jedynym derewom sebe nazywaju,
Jake pomału takoż pomyraje...