Nasze żyttja – slid na wodi,
Iskry, szczo w nebo łetjat';
Żarko horyt' makowyj cwit,
Win ne powynen zhasat'.
Pidnimy powilno ruku,
Widpusty sebe na wołju,
I tebe zastupljat' maky
Purpurowoju stinoju.
Pidnimy wysoko ruku,
Widpusty sebe na wołju,
I tebe zastupljat' maky
Purpurowoju stinoju.

Tut łetjat' nepotribni hazety,
Witer wyje w spalnych rajonach,
I hryzut' bezdomni sobaky
Te, szczo my wważały za prapor.
Ce wiszczuje neczuwanu burju,
Chłopci b’jut' czużyns'ki rekłamy,
I prodażni tełenowyny
Każut' wsim, szczo powstały maky.

Maky – kwity, wilni dity,
Ty ne daj jich złowyty.

Ci slidy na wodi roztanut',
Iskry zhasnut' u nebi nicznomu,
I nastanut' czasy ostanni,
I sobaky pryjdut' po tebe.
Podywys' na czerwoni maky,
I ne daj sebe łehko wzjaty,
Bo koły tebe choczut' wzuty,
To todi ty musysz striljaty.

Pidnimy wysoko ruku,
Widpusty sebe na wołju,
I tebe zastupljat' maky
Purpurowoju stinoju.

Maky – kwity, wilni dity,
Ty ne daj jich złowyty.