Ja maju dwoje oczej, dywłjusja ja na swit,
A szczo ja nymy baczu – ta baczu te, szczo slid,
Wid mała mene wczyły – dywysja jak usi,
I ty distanesz szczastja u wsij joho krasi.

Kożna łjudyna, i, nawit', kożen zwir
Majut' dwoje oczej – stereozir.

Jakby ja buw cykłopom i oko maw odne,
U komitet profspiłky ne wybrały b mene,
Bo pohljad odnobicznyj teper ne populjar,
Wsi dywljat'sja krytyczno na monookuljar.

Kożna łjudyna, tym pacze kożen zwir
Majut' dwoje oczej – stereozir.

Mij stereozir spryjmaje kolir bud'-jakyj,
Najkraszcze rozriznjaje win czerwono-hołubyj,
Ałe ostannim czasom w oczach merechkotyt' –
W odnomu oci żowte, a w inszomu błakyt'.

Z kożnoji łjudyny może buty zwir,
Jakszczo wona chworije na stereozir.

Biżu ja do szpytałju, kryczu do likariw:
Rjatujte, łjudy dobri, na sterwo zachworiw!
Wony widpowidajut', szczo tilky u Moskwi
Łikujut' sterwooczi na sterwohołowi.

Tam kożnyj profesor neabyjakyj zwir,
Tam je ministerwstwo na stereozir.

Ta pizno likuwatys', zipsutyj sterwozir,
Bo kożne oko chocze maty własnyj kruhozir,
U kożnoho switohljad, u kożnoho prawa,
Wid toho płjuralizmu durije hołowa.

Jakszczo w tebe mozok, a ne ryb’jaczyj żyr,
Trymaj pid kontrołem stereozir.

Na szczastja wże mynajut' ti stereoczasy,
I sobi spiwajemo na swoji hołosy,
Nichto wże nas ne skrywdyt', nichto ne zaljaka,
Chiba szczo trocha smyknut' za sterwojazyka.

Ałe ż ty łjudyna, a ne jakyjs' tam zwir,
I sowist' – to jedyna, chocz wir, a chocz ne wir.