Po chati bihajut' szczury,
Wyłazjat' z kożnoji nory,
Wystrybujut' z pidłohy,
Ja proszu dopomohy.
Nachabno wderłysja wony
U żowto-syni moji sny,
I wsjudy sered noczi
Czerwoni jichni oczi.

Łjubyt' szczur derewynu hryzty
I bez toho słabońkych stin,
Szcze uczora buw komunistom,
Teper u pidpillju win.

Kołys' u kożnoho szczura
Buły posada ta nora
Wełyka czy małeńka,
I win sydiw tycheńko.
Win w tu noru pomału hrib,
I koło ńoho mały chlib
I rodyczi, i dity,
Czomu b i ne radity.

Ta nanesło hrozu znenac'ka,
W oczi – błyskawka, w serce – hrim,
Oj ty, hore, bida szczurjac'ka,
Nezwyczno smoktaty chrin.

To pochowałysja szczury
Łyszeń do pewnoji pory,
Sydjat' w pywnycjach tycho,
Nakłykujuczy łycho.
Na słowo suwerenitet
W szczurjakiw je imunitet,
Ne dije i otruta,
Bo w nych usja wałjuta.

A krim toho susid moskows'kyj,
Najszczuriszyj iz wsich szczuriw,
Szczur Szczurynowycz Szczurynows'kyj
Bojatysja ne weliw.

I wże u kożnoho szczura,
Nowi powadky, jak w knura,
Potrochu win zwirije,
Żyrije ta nahlije.
I znowu tjahne dohory
Swoji krywawi prapory,
I wsja szczurjacza syła
Kryczyt' na powne ryło.

Brattja szczuryky, ne chowajtes',
Wylizajte z szcziłyn ta dzjur!
Wsi szczury wsich krajin jednajtes',
I smert' tomu, chto ne szczur!

Po chati bihajut' szczury,
Wyłazjat' z kożnoji nory,
Wystrybujut' z pidłohy,
Ja proszu dopomohy.
Bo wże ne wnoczi, a zrannja
Rudeńke łyse szczurenja
Na mene szczuryt' oczi,
Znow szczos' skazaty chocze...