Samotnist' stomłjuje mene,
Zawżdy odyn – nema nikoho
Chto by pidtrymaw, dopomih
Łysz choczet'sja tepła prostoho
Ni, ne simejnoho, a zowni,
Jakus' tobi błyz'ku łjudynu
Znajty tu samu połowynu
Szczo zawżdy bude, tak i znaj
Łjubłju, łjubłju, kochaj, kochaj
Koły ż znajdu – ja j sam ne znaju
Ta Hospoda odne błahaju
Proszu, mołju, podaj chocz znak
Napewno znajesz, szczo ne tak
Szczo ja zrobyw i szczo nakojiw
Komu i skilky prykro skojiw
Ty baczysz wse, bo tak i treba
Bo ce twoja uże potreba,
Prote żywesz ty ne nebi
I ne w kazkach i ne w łehendach
Żywesz ty w serci, i ne treba
Łysz tak nahadujesz pomerłych
Ja szczyro djakuju tobi
Za wse, szczo daw i wse szczo bude
Szczo koło mene tilky łjudy,
Jaki żywut', a ne isnujut'
Prote do kraszczoho prjamujut'
Znajty żyttja, take jak choczut'
I pro jake wes' czas toroczat'
Nu znajesz, Hospody, szukajut'
Na switi raju ne zemnoho
Po wsich prostrorach łysz błukajut'
I ne znachodjaczy niczoho

Za szczo, za szczo ty tak nad namy?
Czym wynni my tobi? Skaży?
Adże łysz naszymy switamy
Prjamuje szczyrist' wid duszi.
Ja znaju, znaju – ty karajesz
Za szczo – dohadujus', prote,
Duszi ja kożnoho ne znaju
Ałe skażu tobi odne
Rozrucha, bezdna nas czekaje
Bezżalnyj hołod i żaha
De łysz choroszyj pomyraje
A złym ity szcze ne pora
Ja znaju, czujesz, szczo ja każu
I zaraz dywyszsja sjudy
Tak, ja spromożnyj, ja nałażu
I zametu swoji slidy
Ja znaju, ja ne idealnyj
Ałe chiba isnuje win
Chto czystyj tiłom i moralno
I w switi ne małjuje stin
Możływo trochy perebilszyw
Tak, w c'omu je moja wyna
Ałe ne choczu szczob zakinczyw
Iz frazamy: "łysze wona..."

Ja duszu wyllju szcze ne raz
Poczujesz, Hospody, ty znowu
Moji słowa i kajattja
Duszewnyj bil j moju promowu
Nabrałos' za bahato rokiw
U serci bil i same ta
Jaku szukaju odynokyj
Ważaju szczo to je moja meta
Powir łysz, Boże, żyty ważko
Kudy ne pidesz – wsjudy bil
U oczi ne zahljanesz – straszno
A bez łjubowi żach – powir
Błahaju, Hospody, prosty
Wes' hrich, szczo ja czynnyw nedawno
Bud' łaska, ne karaj podawno
I wsi prowyny widpusty