Politykoju rujnujete prekrasne,
Nichto ne pam’jataje, jak wtekty...
Znajty chocza b odne, szcze własne,
Tak ni, ci hilzy znały jak ljahty.

W bibliotekach znow porożni steli,
I sonce probywaje, skriz' pisok.
Wsi pam’jatajut': des' tut dweri,
Ałe zabuły, jak pulsuje switła toj szmatok.

Dosyt'!
Załyszte nas u własnych snach,
Dosyt'!
Wże dosyt'.

Tremtyt' dytja, szczo chocze jisty.
Wony błahajut': ne curajtes' nas!
A jak że ti, chto ne postijno prisni,
I jak że ti, chto znały, szczo ce znak.

W ekranach znow rjatujut' i wbywajut',
Jak ostohydli kursy "Ne trymajte zła".
Nawiszczo nam todi bezhłuzdi hasła?!
Des' hasne switło, des' znow ide wijna.

Dosyt'!
Załyszte nas u własnych snach,
Dosyt'!
Wże dosyt'.

Politykoju rujnujete prekrasne,
Nichto ne pam’jataje jak wtekty...
Znajty chocza b odne, szcze własne,
Tak ni, ci hilzy znały jak ljahty.