Atakujete nas, nenacze wijnoju...
U ditej wże nemaje nawit' sumliń,
Jak proterty skło, szczob stawyty p’jesy.
Wasza utopija – ce żyttja bez pryczyn.

Krasywo: rekłama, łystiwky, łajno...
I zrozumiło, szczo pryjemnisze czuty inaksze.
Dawajte zrujnujemo, tak buło by szczo,
Dytyna wmykaje wse, jak na kalci.

Potrochu p’jete naszi mizky.
Posłuchaj! Ce ne twoje –
Znajty w czernetkach, szczo powynno
Zhority, jak protest.

Atakujete nas, nenacze nesyti...
Probłemy kochannja?
Ce weto dlja nas –
Spiwaty pro te, jak hrabujut' proroky,
Des' kurjat', tak kraszcze wymknuty haz.

I znowu p’jete naszi mizky...
Posłuchaj! Ce ne twoje –
Znajty w czernetkach, szczo powynno
Zhority, jak protest.