Doszcz tycho stukaje w moje wikno
I woda tak bajdużo stikaje po skli
Czy zustrinemos' my – teper wse odno
Tak raptowo j neżdano my stały czużi.

Nespodiwano tak wpaw dodołu krysztal
I wohoń des' u serci bołjucze pohas
I sonatu swoju szcze zahraje skrypal
Ta zwuczaty wże bude wona ne dlja nas.

Pryspiw:
Ja ne skażu tobi
Pro te, szczo widczuwaw
Koły chołodne "ni"
Zhasyło wsi wohni
Jaki ja tak oberihaw...
Hustyj chołodnyj dym
Rozkaże wse tobi
Jak wiryw ja wesni,
Ne wirjaczy sobi,
Ja jdu, a ty łyszajsja z nym.

Ty znowu pryjdesz do mene u sny
I znow ruky swoji u dołoni meni pokładesz
Ta ne znajdesz tepła i nema tut mojeji wyny,
Prosto naszu wesnu dwiczi ty ne znajdesz.

Ne szukaj, bo nema, dawno stersja toj slid
I pronyzływyj witer rozwijaw tepło,
Załyszywszy u serci toj spomyn jak lid
I bajdużi słowa: meni wse odno.

Pryspiw