Nebo błakytne i promini soncja
Hrajut' dlja nas na strunach żyttja,
Riky burljat' i derewa szumljat',
Nawit' pryłetiły ptachy z nebuttja.
Szczo prynesły nam ptachy z nebuttja?
Pisnju jaku spiwajut' riky j derewa?
De moja mowa, de wira moja?
Newydymyj woroh rujnuje żyttja!

Wpała newynna diwocza sloza,
Duszu moju zatopyła wona.
Jak wpade insza sloza,
Krow nemiczno wytru z czoła!
A w cej czas na słow’jans'kych kistkach,
Prosiczenych krow’ju żertw komunizmu,
Sporudyły demokratiju – zakony w mistach,
Czużyns'ki zakony wożdiw sionizmu.

Wpała newynna diwocza sloza,
Wpała na serce chołodnij wijni.
Jakszczo wpade znowu wona,
Ty dołoni do neji swoji prostjahny!