Nastaw swjatyj weczir
W sorok szostim roci,
Sumna nasza Ukrajina –
Płacz na kożnim kroci.

Jak poczała zirka
Na nebi sijaty,
Poczaw narod do swjatoji
Weczeri sidaty.

Siły do weczeri,
Dity sja pytajut':
– De nasz, mamcju, tato,
Szczo ne weczerjaje?

Maty widpowiła:
– W dałekim Sybiru,
Tam zhaduje swjatyj weczir
Raneńko w nediłju.

Tam ne odna maty
Za synamy płacze.
Mała tr'och sokoliw,
A teper ne bacze.

Odyn – u Sybiru,
Druhyj – u w’jaznyci,
Tretij musyt' weczerjaty
W lisi pid jałycew.

Pomoży nam, Boże,
Ce wse perebuty,
Naszu neńku-Ukrajinu
Z kajdaniw rozkuty.

Z kajdaniw rozkuty,
Tjurmy zawałyty,
Wsich newynnych tysjaczamy
Na wołju pustyty.

Oj, Isusyk myłyj,
Zmyłujsja nad namy,
Daruj wołju, daruj dołju
Neńci-Ukrajini!