Rano-wranci pid tjurmoju
Jakas' żinka stojała.
A to maty swojij doni
Peredaczu prynesła.

– Proszu pryjnjat' peredaczu,
Bo pide wona u put',
Może, nyni, może, zawtra
Na Sybir jiji zaszłjut'.

– Proszu, pryjmit' peredaczu,
Bo tak łjudy howorjat',
Szczo po tjurmach zakłjuczenych
B’jut' i hołodom morjat'.

Kłjucznyk każe: – Ne zaszłjut'
Twoju doczku na Sybir,
Twoju doczku wczora wweczir
Zasudyły na rozstrił...

Stara maty jak poczuła –
Peredacza wpała z ruk,
A z oczej czerwona krowcja
Potekła sliz'my na hrud'.