Znow meni nasnyłysja zażureni łełeky
I mene pokłykały dodomu uwi sni,
Dobryj deń, Karpaty, dobryj deń, moji smereky,
Dobryj deń wam, hory czariwni!

Tut wesełyj witer w’je hnizdo na połonyni,
Tut zustriw upersze ja serdec' łjuds'kych tepło,
Tut moji krajany, tut żyttja moho korinnja,
Tut moje pisenne dżereło!

Pryspiw:
Znow ja u hory idu,
A nazustricz potoky, mow roky.
Znow ja u hory idu,
Szczob zustrity wesnu mołodu.
Znow ja u hory idu,
A ti hory, mow dolja wysoki,
Ja do nych, ja do nych, ja do nych idu,
Nacze na spowid' idu.

Nad horamy misjac', mow wiwczar dałekozoryj,
Nahadaje win meni, cej swidok mowczaznyj,
Jak moje kochannja zabłukało w perszych zorjach,
W czystych nebesach junac'kych mrij.

Pryspiw (2)