Cej zownisznij swit ljakaje nenawystju
Tut serce u kożnoho zapownene zazdristju
Bażannja błokujut' naw’jazani cinnosti
Ne możu widczuty swojeji pownocinnosti

Rachuju kożen podych, u hrudjach asfiksija
Wse bilsz rozumiju szczo dowkoła łysz fikcija
Trywialna realnist', mynułe wyhadujem
Szczo razu zi strachom imena swoji zhadujem

Pryspiw:
Koły ne bud', twoje serce zrobyt' ostannij
Posztowch, tebe wsi zabudut'

Moje sercebyttja, jak ałerhiczna reakcija
Na kożen ruch nakładeno sankciji
Moji dumky stikajut' krow’ju
Kudy tut poditys' zi swojeju łjubow’ju

Kryczaty nabrydło, nemaje rezonu
Wsi każut', szczo żyttja prochodyt' ne po sezonu
Hustym mowczannjam peremazani wułyci
Z’jiżdżaju z hłuzdu wid zahalnoji tuposti

Pryspiw (2)