Tysza

hodi
sonce znykaje
ja wirju ty baczysz w pitmi
skoro na twojich dołonjach
znyknut wsi liniji bolju
tysza majże bezzwuczna
łysz posztowch dumok
u skronjach
hodi
zemlja roztuljaje rany
i tini wychodjat iz nych

hodi
sonce znykaje
ja wirju ty baczysz w pitmi
hodi
zemlja roztuljaje rany
i my ne likujemo jich